پاورپوینت های دانشجویی و دانش آموزی

عنوان: مبانی نظری و پیشینه تحقیق كارآفريني سازمانی

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 38

همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن

منابع کامل

ممکن است در توضیحات بهم پیوستگی در کلمات وجود داشته باشد ولی در فایل word اینگونه نیست.

قسمتی از متن:

كارآفريني سازماني

در وضعيت فعلي اقتصاد جهاني، تنها كشورهايي از ابعاد مختلف جهاني شدن تأثير و تأثير مي پذيرند كه بتوانند كالاها و خدماتي جديد و مطابق نياز مشتري عرضه كنند. يكي از عوامل اصلي اين امر، كارآفريني سازماني است. به اين صورت كه تك تك افراد سازمان خودشان را در قبال اهداف سازمان متعهد مي دانند و براي اين كار نيز حداكثر استعداد خودشان را براي پيشرفت و بقاي سازمان بكار مي گيرند. از جمله مواردي كه در اين سازمان ها چنين زمينه اي را به وجود آورده، فضاي حاكم بر سازمان هاست كه كاركنان در آن با تعهد به كار خود ادامه مي دهند و آنچه مي تواند بيشترين تاثير را در ايجاد اين فضا داشته باشد، ساختار سازماني است كه به مثابه كالبد اصلي اين سازمان عمل مي كند. از اينرو در اين مقوله، شناسايي تأثيراتي كه ساختار سازماني در ايجاد فضا و جو كارآفريني مي توانند داشته باشد، از مسائل مهمي است كه در كشور ما بايد به آن پرداخته شود تا زمينه مساعد براي كارآفريني سازماني در سازمان ها به وجود آيد (فراهانی و همکاران، 1390، 42). هستة اصلي كارآفريني، نوآوري است و نوآوري در سازمان ها لزوما فرآيندی پايين به بالاست. كارآفريني سازماني، تنها وقتي به وقوع مي پيوندد كه سطوح پايينتر سازمان نوآوري داشته باشند، اما تنها وقتي که به كاركنان اختيار لازم داده شده و آنها تشويق مي شوند، كارآفريني سازماني امكان بقا خواهد يافت. با توجه به اينكه روش نظام پيشنهادها اغلب یک فرآيند پايين به بالاست، در تسهيل روند كارآفريني سازماني از مهمترين ابزارها بشمار مي آيد (فراهانی و همکاران، 1390، 44). امروزه كارآفريني نيروي محركه اصلي در توسعه اقتصادي و از مشخصه هاي يك اقتصاد سالم است (1995 ،Druker). كارآفريني در حال حاضر مؤثرترين روش برقراري ارتباط بين علم و بازار است (فیض بخش، 1383). اين مفهوم هم مي تواند زماني اتفاق افتد كه يك فرد يا گروهي از افراد فعاليتي اقتصادي را آغاز مي كنند و هم در داخل يك سازمان در حال فعاليت رخ دهد كه نوع اخير را كارآفريني سازماني مي گويند (مقیمی، 1384، 23). كارآفريني سازماني بر توانايي يك سازمان در يادگيري از طريق كشف دانش جديد و بهره گيري از دانش موجود مبتني است (1995 ،Zahra et al) و به سرعت در حال تبديل شدن به يك سلاح انتخابي براي بسياري از سازمان ها به ويژه سازمان هاي بزرگ است. كارآفريني سازماني همچنين تلاشي است براي ايجاد ذهنيت و مهارت هاي كارآفرينانه و البته وارد ساختن اين ويژگي ها و ذهنيت ها به درون فرهنگ و فعاليت هاي سازمان و بخش دولتي نيز از اين قاعده مستثني نيست. بخش دولتي و نظام اداري يك كشور از بسترهاي اصلي رشد و توسعه و از ابزارهاي اصلي اجراي فعاليت ها و وظايف دولت ها محسوب مي شود و بنابراين ناكارآمدي اين بخش مشكلات متعددي را براي يك جامعه به همراه خواهد داشت. حيطه وظايفي كه بر عهده دولت هاست، حتي در صورتي كه زمينه مشاركت بخش خصوصي و غيردولتي هم فراهم شود، بسيار گسترده است و پيامدهاي انجام اين وظايف، عده كثيري از افراد جامعه را متأثر مي سازد. بطور كلي مي توان گفت ويژگي هاي اصلي سازمان هاي كارآفرين، اين سازمان ها را مجهز به قابليت هايي مي كند كه ضمن ارتقاي كارآمدي، قادر به بهره گيري بهتر از فرصت هاي موجود و انطباق پذيري بيشتر با محيط پيرامونشان مي شوند. اصطلاح كارآفريني غالبا در زمينه بخش خصوصي و تجاري به كار رفته است، اما امروزه در مباحث مديريت بخش دولتي نيز وارد شده كه عمدتا ناشي از اهميت نقش دولت در جوامع و تلاش براي ايجاد تحول در سازمان هاي دولتي و بهبود عملكرد آنها بوده است (2005 ،Zampetakis and Moustakis,). مطالعات متعددی نیاز به بازآفريني و كاراتر ساختن و مؤثرتر ساختن دولت و وارد ساختن ساز و کارهای بازار به بخش دولتي، بهبود خلاقيت و توسعه فرهنگ هاي ريسك پذير را مورد بحث و بررسي قرار داده اند و بدين ترتيب اصطلاح كارآفريني سازماني بخش دولتي را معرفي كرده اند. به همين ترتيب، كارآفريني سازماني نيز شاخص ها و موضوعات متعددي را شامل مي شود و در نتيجه تحت تأثير عوامل مختلفي قرار مي گيرد. بنابراين، ضروري است تا ضمن شناخت و دسته بندي اين عوامل، وضعيت مطلوب و مناسب آنها براي ارتقاي كارآفريني سازماني مورد بررسي قرار گيرد (حسین پور و زارعی وش، 1389، 173).كارآفريني در حل تعدادي از مشكلات همچون افزايش سريع رقباي جديد، ايجاد حس بي اعتمادي نسبت به شيوه هاي مديريت سنتي در سازمان ها، خروج بهترين نيروي كار از سازمان ها و اقدام آنها به كارآفريني مستقل ايجاد شده است. كارآفريني سازماني اقدامي است كه اگر سازمان بخواهد به رشد خود تا بينهايت ادامه دهد، ضروري است. ضرورت كارآفريني سازماني عمدتاً ناشي از ناسازگاري و واكنش كند سازمان هاي متوسط و بزرگ نسبت به تغييرات روزافزون، سريع و پيچيده و نامطمئن محيط است. با توجه به اهميت بحث كارآفريني سازماني در دنياي امروز، در ايران به بحث كارآفريني (به ويژه در سازمان هاي دولتي) توجه كمتري شده و زمينه هاي مورد نياز براي آن فراهم نشده است. با توجه به اينكه بسياري از كشورهاي پيشرفته و توسعه يافته جهان طي 25 سال گذشته با انجام تحقيقات گسترده و بكارگيري اين مقوله توانسته اند به پيشرفت و توسعه اقتصادي و اجتماعي نائل گردند، ضرورت دارد كه در ايران نيز تحقيقات هدفمندي در اين زمينه صورت گيرد تا بتوان مسائل و مشكلات را شناسايي و با ايجاد الگوها و مدل هاي علمي براي پياده سازي اين فرآيند در سطح سازمان هاي دولتي از مزاياي آن در توسعه همه جانبه كشور استفاده نمود (حسین پور و زارعی وش، 1389، 174).

مدل هاي كارآفريني سازماني

صاحبنظران مختلف چارچوبهاي علمي و كاربردي متعددي را براي ايجاد سازمان كارآفرينانه ارائه نموده اند كه در اين بحث برخي از اين مدلها مورد بررسي قرار مي گيرند: