مبانی نظری و پیشینه تحقیق خوش‌ بینی

فرهنگ لغت خوش‌بینی را «تمایل به پیش‌بینی و چشم‌داشت بهترین پیامدهای ممکن» تعریف می‌کند. رابرت اورنشتاین و دیوید سوبل خوشبینی را از دیدگاه روانشناسی چنین تعریف کردهاند:«تمایل به جستجو، به خاطر آوردن و انتظار کسب تجارب لذت‌بخش. این تمایل یکی از اولویت‌های فعالانه فرد است، نه صرفاً نوعی واکنش انفعالی که او را به توجه جنبه‌های روشن و آفتابی زندگی تشویق می‌کند(قربانی،1387).

پترسون^{^[1]}(2000) بیان می‌کند، دو رویکرد اصلی راجع به خوش‌بینی وجود دارد:

1-خوش‌بینی سرشتی یا گرایشی^{^[2]}

2-خوش‌بینی تبیینی یا اسنادی^{^[3]}

1)خوش‌بینی سرشتی یا گرایشی:

در این رویکرد خوش‌بینی به‌عنوان یکی ویژگی شخصیتی گسترده مفهوم شده و توسط انتظارات خوش‌بینانه مشخص می‌شود، خوش‌بینی گرایشی یک انتظار کلی است که بیشتر چیزهای خوب در آینده اتفاق می‌افتد تا چیزهای بد(زمردی،1386).

2)خوش‌بینی تبیینی یا اسنادی:

مارتین سلیگمن^{^[4]} در سال 1998مطرح می‌کند که خوش‌بینی یک شیوه‌ی تبیین است تا یک صفت شخصیتی گسترده. در این رویکرد افراد خوش‌بین وقایع منفی یا تجربیات منفی را به عوامل و علت‌های خارجی، ناپایدار و بخصوص نسبت می‌دهند و در مقابل افراد بدبینوقایع و تجربیات منفی و بد را به علت‌های درونی، پایدار ثابت و کلی مانند شکست شخصی نسبت می‌دهند(آلن کار^{^[5]}،2004 به نقل از زمردی،1386).

[1].Peterson

[2] .Dispositional optimism

[3] .Attributional Style optimism

[4].Seligman

[5].Alan carr

مبلغ قابل پرداخت 17,000 تومان